usul usul konuşuyorlar aralarında denize bakıyorlar bazen – çatalını gezdiriyor biri tabağında – gölgesi bir kuş ölüsü karşıda yeni budanmış ağacın – olsa, başlangıçlar sona kalsa – kolyesiyle oynuyor kadın – tabağımda soyulmuş elma – saatime bakıyorum sık sık kapıyı gözlüyorum arada biraz soğuk mu geliyor ne – kapatır mısın – sinirli bir kırmızılık suya
Geleceğin dünyası, robot kölelerimizden bir şeyleri yapmalarını bekleyerek uzanabileceğimiz rahat bir hamak değil, zekâmızın sınırlarına karşı daha zorlu bir mücadele olacak. “Zekâ iyi niyet anlamına gelir” diyor Simone de Beauvoir, yirminci yüzyılın ortalarında. O zamandan bu yana, değerlerimize uymayan bu yeni teknoloji çağıyla birlikte iyi niyetimize bir şeyler oldu. Dönüşüm şu: daha az ihtiyaç duyulan,
Artık bu korkuya da başka bir korkuya da yer yoktu, çünkü müzikle dolup taşmıştım. Oliver Sacks’in çalışmalarına göreceli olarak geç kaldım, o bilim ve insan ruhu arasında köprü kuran büyük bir hikâye anlatımı büyücüsüydü. Kamuoyuna yazdığı yazıda ve Demir Perde’yi geçip çocukluğumun Bulgaristan’ını içine sokmadığı zamanlarda daha doğmamıştım. Yirmili yaşlarımdaydım, Amerika’ya yöneldim, Dr. Sacks’in yazısına
Tutkuyla, insanın mükemmelliğine inanmayan bir yazarın, ne özverisi ne de edebiyata inancı yoktur. İnsanlık daima mücadele vermiştir, daha önce hiç itiraz edilmediği gibi, olgunluğunu ve ustalığını ispatlamak için – doğaya karşı değil, kendisine karşı. Orada umudumuz ve kaderimiz yatıyor. der büyük deniz biyoloğu ve yazar, gelecek nesillere çevre hareketini, endüstri odaklı, devlet tarafından gizlenen ve
“Bana göre iyi bir yazarsın çünkü yapmacık olmayan bir tarzın var, ve yazdıklarını okuduğumda, konuştuğunu duyabiliyorum.” Carl Sagan ve Isaac Asimov ilk kez 1960’larda tanıştı. “Kendisini yaşlıca biri olarak düşünmüştüm,” diye anlatıyor Asimov otobiyografisinde, “ama karşımda yirmi yedi yaşında, yakışıklı bir genç adam buldum; uzun, koyu tenli, konuşkan, ve kesinlikle inanılmaz bir derecede zeki.” İkisi