The Guardian, Camus’nun 1947 yılında yayınlanmış olan Veba adlı romanı için şöyle yazıyor: Toplumumuz absürt ve Albert Camus’nun romanı –diğer birçok şeyin arasında ve ahlaki yönden değerlendirmesine karşın– modern varoluşun absürtlüğü ile ilişkimizi inceliyor. Fakir dünyaya, milyonların mezar gemilerle veya tehlikeli çöller üzerinden; boş vaatler arayışıyla, kendi hayal oyunlarını dünyaya yayan – ve hatta Camus’nun
“Genel akıllılık ve zihinsel uyanıklık, diktatörlüğün en güçlü düşmanları ve aynı zamanda verimli demokrasinin de temel koşullarıdır.” 1958 yılında, onda dört gram (bir çeşit uyuşturucu madde olan) meskalin alarak gerçekleştirdiği deneyüstü tecrübesinden beş yıl sonra – Cesur Yeni Dünyaadlı kitabın yazarı, modern bir kâhin olan – Aldous Huxley, “İnsanların Zihinlerini Şekillendiren Uyuşturucu İlaçlar” başlıklı bir
Baltimor’un Bilgesi adıyla da tanınan meşhur gazeteci H.L Mencken, “Bir Beyefendi Gibi İçki İçmek: 30 Yıllık Kapsamlı Araştırmalar Sonunda Öğrenilen, Yapılması ve Yapılmaması Gereken Şeyler” adlı makale yazmıştı. Bu makaleyi okuduktan sonra, biraz bilgi edinilmiş olduğu için; insan edebi karakterlerin de bu konu üzerine düşüncelerini merak ediyor – bu sebeple, meşhur yazarların içki içmek üzerine
“Bu, anlatılmış en eski hikâyedir. İnanç hikâyesi – insanın hayata anlam veren, kendi kendini görme şeklini, dünyayı ve dünyadaki yerini doğrulayan bir şeye duyulan ihtiyacın temel, karşı konulamaz, evrensel olması.” Fizikçi David Bohm, 1977 yılında verdiği bir konferansta “gerçeklik, doğru olduğunu var saydığımız şeydir” diyor. “Doğru olduğunu var saydığımız şey inandığımız şeydir… İnandığımız şey de
Joan gibi valiz hazırlayın! Joan gibi yemek yiyin! Kickstarter’daki gözlüklerinden satın alın! gibi ifadeleri üretmiş olan Joan Didion fetişi ışığında, New York’un Danziger Galerisinde bulunan Didion by Wasser sergisi ortaya çıktı. Julian Wasser’a ayrılmış olan küçük bir odada onun Didion ve Corvette Stingray’ini konu alan çarpıcı çekimleri bulunuyor ve bu odada Didion’un gülerken, kahkaha atarken,
Twain, Sontag, Bradbury, Hitchens, Didion ve daha fazlası. Harvard’ın üç ayda bir yayınladığı Nieman Reports dergisi bir sayısında, eleştiri konusu üzerine bazı yazarlar tarafından yazılmış notlar bulunduruyordu. Size bunlardan birkaç gözde örnek sunuyoruz. Susan Sontag, As Consciousness Is Harnessed to Flesh: Journals and Notebooks, 1964-1980 (Bilinç Tene Kuşanınca: Günlükler, 1964-1980) eserinden: Eleştiri okumak bir insanın
Shakespeare‘in her şeyi değiştirdiği ileri sürülür. Bu doğru olsa bile, Shakespeare’in mirası olarak adlandırdığımız edebiyat Shakespeare’e ait olmayabilir. İşte bu yüzden, hala, o efsanevi sonelerin ve oyunların yazarının tek bir adam -yani Shakespeare- olup olmadığına dair o eski soruyu sormaya devam ediyoruz. Şu anda yazarlık tahtına oynayan üç isim vardır: “Startford” (Stratford-upon-Avon Kasabasındaki adam ya
Leah Price’ın hazırladığı “Unpacking My Library: Writers and Their Books (Kitaplarımı Çıkartmak: Yazarlar ve Kitapları)” isimli kitapta bazı ünlü yazarların kütüphanelerinin resimlerine yer veriliyor. İşte bu yazarlardan bazıları ve kütüphaneleri… William Faulkner Eudora Welty Mark Twain’in ‘yer kütüphanesi’ Philip Pullman Agatha Christie Norman Mailer Geoff Dyer Charles Dickens Rudyard Kipling John Updike