Alfred Eisenstaedt – Photojournalist of the Century

Alfred Eisenstaedt (6 Aralık 1898 – 24 Ağustos 1995), Alman asıllı ABD’li fotoğrafçı. 1930’lardan başlayarak dönemini bütün canlılığıyla belgeleyen ve pek çok yayın organında yer alan fotoğraflarıyla tanınmıştır. I. Dünya Savaşı’nda 1916’dan 1918’e değin Alman ordusunda görev yaptı; bacaklarından yaralandı. Büyük bir tutkuyla amatör fotoğrafçılıkla uğraşmaya başladı. 1929’da profesyonel olmaya karar verdi ve Almanya’da 1920’lerle
Read more
No Comments

Abidmian Lalmian Syed – Vision From the Inner Eye

No Comments

Nazım Hikmet – İnsan Öleceğini Bile Bile Nasıl Yaşar?

“İnsan, öleceğinibile bilenasıl yaşar? Ya çıldırırya da öleceğiniunutur…” Nazım Hikmet
Read more
No Comments

Ece Ayhan’dan İlhan Berk’e

“Her alanda derin yanlışlık var. (Sözgelimi, düşünüyorum, İstanbul’daki üç fırsatçı ‘yaratık’ aşağı yukarı biliyorum ki ‘aman canım, söyler söyler durur, biz dalgamıza bakalım, koskoca toplum, herkesin de kendi sorunu var üstelik, sonra gerçekleri söyleyen kişiye ameliyatlar geçirmiştir deriz olur biter’) diyebilirler. Acaba kazın ayağı böyle midir? Bir adam kafaca üşütmüş olsa bile, dolaylı yoldan da
Read more
No Comments

José Saramago, Körlük

“Bir sürü bilinçdışı öğenin saldırısına uğrayan, bir o kadar da başka öğenin yok sayıldığı ahlak bilinci, varolan, her zaman da varolagelmiş bir niteliktir; Dördüncü Zaman filozoflarının, ruh denen şeyin henüz basit, belirsiz bir taslak olduğu sıralarda icat ettiği bir şey değildir. Birlikte yaşamanın getirdiği etkinlikleri ve genetik değişmeleri bir yana bırakacak olursak, bilincimizi giderek damarlarımızda
Read more
No Comments

Ergin Günçe

“Kalbim bir dar sokaktır ve tehlikeliBen geçtim hayatım geride kaldıHer dakka birini vurabilirimHer dakka biri vurabilir beni” Ergin Günçe
Read more
No Comments

Maksim Gorki, Ana

“Nasıl oldu, ben de anlamadım. Çocukluğumda herkesten korkardım. Büyüyünce herkesten nefret etmeye başladım. Kimine alçaklığından, kimine bilmem neden ötürü. Ama, şimdi öyle değil. Onlara acıyorum, sanırım. Nasıl oldu, bilmem; insanlarla ilgili bir gerçeğin varlığını, ve yaşamlarındaki olumsuzluklardan sorumlu olmadıklarını öğrenince, yumuşadım.” — Maksim Gorki, Ana
Read more
No Comments

Cahit Zarifoğlu, Ağartı

“Noktanın sonuna kadarBir sinir bir can yanmasıylaBir parçamıBir demir mengeneyeKoyup sıkmak istiyorum mu nedirDilimi Bir acı mı ne gerekÖyle uykum var kiÖyle istiyorum ki..…Durup gelmeyinceMorfin gibi arıyorum direnmeniİğne üzerinde yüzün gelipKuşatmıştı beniAma düşündükçe korkmakYüzünle geldiğini Ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim” — Cahit Zarifoğlu | Ağartı
Read more
No Comments

Özdemir Asaf’ın kızının anlattığı ilkokul hikayesi

“Bir ilkokul, okulun ilk günü. Birinci sınıf, öğretmenleriyle ilk kez karşılaşan çocukların kulaklarında; “şiir bilenler parmak kaldırsın” sözü çınlar. Parmak kaldıran öğrencilerin sayısı, iki elin parmaklarını geçmez. Öğretmenleri sırayla hepsini çağırır. Tahtaya kalkan çocuk, başı ile sınıfı selamladıktan sonra şiirini okur, hazır ol vaziyetinde. Öğrencilerden biri Atatürk ile ilgili şiir okur, biri 23 Nisan, öteki
Read more
No Comments

Ahmet Hamdi Tanpınar (100 Türk Edebiyatçısı Arşivinden)

No Comments