Nikki Giovanni’nin Kütüphaneleri ve Kütüphanecileri Öven Harika Şiirleri

Sorunlu bir kızın bir kitaba ihtiyacı olduğunu asla bilemezsin.

Ursula K. Le Guin halk kütüphanelerinin önemine dair “kütüphane bir odak noktasıdır, halk için kutsal bir yerdir” demiştir. Thoreau, kütüphaneleri insanın hayal gücü ve edebiyat için güçlü bir besin kaynağı olarak görmekteydi.

Kütüphaneler, edebi hayal gücünü nesilden nesle besleyen ve merakı besleyen büyüleyici mekânlar olagelmişlerdir. Bu mekânların en olağanüstü manifestolarından bir tanesi; aşk, arkadaşlık ve yalnızlık konusunda bilge bir kadın olan, aktivist ve eğitimci Giovanni‘den gelmiştir.

Giovanni’nin 2007 yılında derlenen Acolytes (Halk Kütüphanesi) adlı eserinde kütüphane ve kütüphanecileri övdüğü üç güzel şiiri sizlere sunuyoruz, iyi okumalar:

(Kütüphanecilerle olan) İlk Anım

Bu benim ilk anım:
Çatlak ahşap zemin üstünde duran ağır tahta masalarla büyük bir oda
Yeşil gölgelerden bir çizgi –bankaların ışıkları- şehir merkezi
Ağır meşe sandalyeler, ya onlar çok kısaydı ya da ben gerçekten çok kısaydım
Haliyle ilk kitabım epey büyük olduğundan
Bunlara oturur ve okurdum

Salonda dört adım yukarıda bir yarım sıra önünde durmaktaydı
Sol yanında kart kataloğu
Sağ yanında ise pamuktan bir askılıkta gazeteler asılıydı
Dergilerin kapakları dışa dönük

Kütüphanecimin beni karşılarken gülümsemesi, yüreğimdeki bir özlemdir
Tüm bu kitaplar ayrı birer dünya
Sadece bekliyorlar parmak uçlarımda