Yaşamımın bir niçini var, nasılına da tahammül gösterecek güce sahibim. Kutsal olan hakikat değil, kişinin kendi hakikati için çıktığı arayıştır! Kendi kendini sorgulamaktan daha kutsal bir şey olabilir mi? Kimilerine göre benim felsefi çalışmalarım kaygan bir zemine oturtulmuş: Görüşlerimde sürekli kaymalar oluyormuş. Ama kaya gibi sağlam bir sözüm var: Neysen o ol. Hakikat olmadan kişi
“Sanat dalları arasında, müzik hem tam anlamıyla soyut hem de çok içten bir biçimde duygusal olandır” diye yazıyordu Oliver Sacks müziğin kendine özgü gücünün insan ruhu üzerinde yarattığı etkiyi açıkladığı bir çalışmasında. Bu öyle bir güç ki insanlığın öne çıkan dehalarından bir kısmının kibrini ortadan kaldırmış ve onların akıllarını entelekte yönlendiren süresiz bir hayranlık durumu
Felsefe sözlüklerinde Nietzsche‘den Şair – Filozof diye söz edilir. Bu nitelemenin altında (bazı felsefe görüşlerinin «edebiyatçı» sözünü hangi anlamda kullandığını düşünürsek) gizli bir küçümseme de sezinleyebiliriz belki; ama bunu, Nietzsche’nin bir özelliğini belirten yerinde bir niteleme de sayabiliriz: Şair olma, gerçekten, sürekli bir bilinçlilik, yaşantılarını bilinçli yaşama, hiçbir şeyi «safiyane» yapmama, gözünü sürekli kendi üstünde