Alfred Jarry – Günler ve Geceler

“İnsan, kendi dışındaki bir iskeleti, kaslarının çekim yoluyla değil de basınç yoluyla hareket ettirebileceğini ve bu iskeletin, geometriden doğmuş olduğundan, neredeyse sürekli olarak yetkinleşebilen kemik sisteminin mineral uzantısı olarak, daha çok güç kullanılan yöne doğru değişim geçirmek üzere yüzyılların evrimine ihtiyaç duymadığı için tercih edilen devindirici güç olduğunu fark edebilecek kadar deha sahibiyse (geometrik figürlerin çizgileri kendi dışlarında da devam ettiğinden, bunların, benzer özellikte ve çok daha büyük boyutlarda başka figürler meydana getirdiğini öğrenmek de deha gerektirir); biçimleri ve renkleri, yollarda ve patikalarda, olası en kısa zaman içinde, hızlı bir akaçlama yoluyla yakalamak için dişli çark düzeneğine sahip bu makineden yararlanmalıydı; çünkü tinin öğütülmüş ve karıştırılmış besinlerden yararlanması, belleği, yıkıcı unutkanlık çalışmasından kurtarır ve tin, bu özümsemenin ardından, kendine uygun yeni biçim ve renkleri çok daha rahatlıkla yeniden yaratabilir. Biz, hiçlikten yaratmayı bilmiyoruz, fakat kaostan yola çıkarak bunu yapabiliriz. Nasıl işlediğini gidip görmeyecek kadar tembel olmasına rağmen, sinematografın streoskoba tercih edilmesi Sengle’e doğal geliyordu…”

Alfred Jarry

“Günler ve Geceler”
Çev: Işık Ergüden, Sel Yay., 2016, s.46

Kaydet