Cahit Zarifoğlu, Ağartı

“Noktanın sonuna kadar Bir sinir bir can yanmasıyla Bir parçamı Bir demir mengeneye Koyup sıkmak istiyorum mu nedir Dilimi Bir acı mı ne gerek Öyle uykum var ki Öyle istiyorum ki.. … Durup gelmeyince Morfin gibi arıyorum direnmeni İğne üzerinde yüzün gelip Kuşatmıştı beni Ama düşündükçe korkmak Yüzünle geldiğini Ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim”
“Bir ilkokul, okulun ilk günü. Birinci sınıf, öğretmenleriyle ilk kez karşılaşan çocukların kulaklarında; “şiir bilenler parmak kaldırsın” sözü çınlar. Parmak kaldıran öğrencilerin sayısı, iki elin parmaklarını geçmez. Öğretmenleri sırayla hepsini çağırır. Tahtaya kalkan çocuk, başı ile sınıfı selamladıktan sonra şiirini okur, hazır ol vaziyetinde. Öğrencilerden biri Atatürk ile ilgili şiir okur, biri 23 Nisan, öteki