Cahit Zarifoğlu, Ağartı

“Noktanın sonuna kadarBir sinir bir can yanmasıylaBir parçamıBir demir mengeneyeKoyup sıkmak istiyorum mu nedirDilimi Bir acı mı ne gerekÖyle uykum var kiÖyle istiyorum ki..…Durup gelmeyinceMorfin gibi arıyorum direnmeniİğne üzerinde yüzün gelipKuşatmıştı beniAma düşündükçe korkmakYüzünle geldiğini Ve bunları elbette çabucak geçelim sevgilim” — Cahit Zarifoğlu | Ağartı
“Bir ilkokul, okulun ilk günü. Birinci sınıf, öğretmenleriyle ilk kez karşılaşan çocukların kulaklarında; “şiir bilenler parmak kaldırsın” sözü çınlar. Parmak kaldıran öğrencilerin sayısı, iki elin parmaklarını geçmez. Öğretmenleri sırayla hepsini çağırır. Tahtaya kalkan çocuk, başı ile sınıfı selamladıktan sonra şiirini okur, hazır ol vaziyetinde. Öğrencilerden biri Atatürk ile ilgili şiir okur, biri 23 Nisan, öteki