Avcumdan kemiriyor yaprağını güz: dostuz biz Ceviz kabuklarından ayırıp zamanı, geçip gitmesini öğretiyoruz ona: o ise, dönüveriyor kabuğuna Aynaya yansıyan pazar düşlerde uyku akar, ve sahiden konuşur ağızlar. Yarin mahrem yerine kayıyor gözlerim süzüşüp zifiri sözler fısıldıyoruz birbirimize haşhaş çiçekleriyle hatıralar gibi sevişiyor, istiridye kabuğunda şarap kan revan ay ışığında deniz gibi uyukluyoruz. Sarılmışız işte