Hiçbir toplu yaşam yok ki kendimiz olma yükünü omuzlarımızdan alsın ve bizi bir fikir sahibi olmaktan bağışık kılsın; ama hiçbir ‘iç’ yaşam da yok ki başkasıyla ilişkilerimizin bir ilk denemesi olmasın. Hem bireysel hem toplu bir geçmişimiz ve vücudumuz olduğundan dolayı düştüğümüz bu ikircikli durumda asla bir dinginlik bulamayız, ayrılıklarımızı hep azaltmaya çalışmamız gerekir, anlaşılmamış sözlerimizi açıklamamız gerekir ve başkasını algılamamız gerekir.
Maurice Merleau-Ponty, ‘Algılanan Dünya: Sohbetler’