Her zihinde devasa bir boşluk vardır. Ait olduğumuz zaman, bizi kendi içimize düşmekten alıkoyan dışsal bir halata sahip oluruz. “Özlem, yalnızlığın başkalaşımıdır” diyor David Whyte. Belki de günümüzün en zorlayıcı ve en fazla endişe üreten – yalnız olma sanatını öğrenmek bizim, kendimizden daha büyük bir şeye ait olma hissi için duyduğumuz iletişim özlemini ve kendimizi,
Bir arkadaş, içindeki vahşi olasılıkları serbest bırakmak için senin hayatını uyandırır. Aristoteles felsefi bir kurum olarak arkadaşlığı, iki ruhun birbirine ayna tutması sanatı olarak tanımlamıştır. İki bin yıl sonra Emerson, arkadaşlığın iki sütunu olan doğruluk ve şefkat kavramları üzerinde düşünmüştür. Bir asır sonra ise C.S. Lewis şöyle yazmıştır; “Arkadaşlık; tıpkı felsefe, sanat ve evrenin kendisi