Joan gibi valiz hazırlayın! Joan gibi yemek yiyin! Kickstarter’daki gözlüklerinden satın alın! gibi ifadeleri üretmiş olan Joan Didion fetişi ışığında, New York’un Danziger Galerisinde bulunan Didion by Wasser sergisi ortaya çıktı. Julian Wasser’a ayrılmış olan küçük bir odada onun Didion ve Corvette Stingray’ini konu alan çarpıcı çekimleri bulunuyor ve bu odada Didion’un gülerken, kahkaha atarken,
Bilgi için yazmak, karşılıklı bir çek demektir. Eğitim aracılığıyla yapılan zihinsel gelişim ve kişisel gelişim macerası hem Bertrand Russell gibi eski bilgeleri hem de Sir Ken Robinson ve Noam Chomsky gibi modern düşünürleri işgali altına almıştır. 1936 yılında, Büyük Buhran’ın en üst noktasında, üretken kişisel gelişim gurusu ve meşhur tuhaf insan olan James T. Mangan,
Twain, Sontag, Bradbury, Hitchens, Didion ve daha fazlası. Harvard’ın üç ayda bir yayınladığı Nieman Reports dergisi bir sayısında, eleştiri konusu üzerine bazı yazarlar tarafından yazılmış notlar bulunduruyordu. Size bunlardan birkaç gözde örnek sunuyoruz. Susan Sontag, As Consciousness Is Harnessed to Flesh: Journals and Notebooks, 1964-1980 (Bilinç Tene Kuşanınca: Günlükler, 1964-1980) eserinden: Eleştiri okumak bir insanın
İlkbaharda kışı hatırlamıyor olsaydık, bu kadar güzel olmazdı… Yaşamın klavyesinin yarısı eksik olurdu. Yaşamı, siyah tuşları olmayan bir piyanoda, bemol veya tizler olmadan çalardık. Kelimelere aktarılmış en güzel ve en canlı düşünce olarak Albert Camus şöyle demiştir; “Sonunda öğrendim ki kışın derinliklerinde, benim içimde mağlup edilemez bir yaz yatıyor“. Bu düşünce aynı zamanda; kışın sürekli
Bizi yiyip bitiren ticari kültürümüz… çift taraflı bir güçsüzleşme ile sonuçlanır: okuyucudan çalınan karışıklık ve yazardan çalınan okuyucu. Annie Dillard, yazma üzerine “karanlıkta görmeye çalışıyoruz, sorularımızı havaya atıyoruz ve onlar da ağaçlara takılıyorlar” düşüncesini sunuyor. Post-modernist ikon Donald Barthelme (Nisan 7, 1931 – Temmuz 23, 1989) yalnızca yirminci yüzyılın, görünürde plansız sözsel-kolaj anlatımlarıyla bilinen, en
Marjinal var oluşumuzda; sürekli dinleme eğilimi gösterdiğimiz o büyük gariplikten, içimizdeki sesten başka ne vardır? Eğer şanslıysanız hayatınızda birkaç kez, yazılarında eve dönme hissi gibi bir his, manevi bir kucaklaşma hissettiğiniz bir yazara denk gelmişsinizdir. Bana göre, bu türden bir hissi yaratabilecek olan az miktarda yazar vardır – Virginia Woolf, Ursula K. Le Guin, Italo
Tüm yaratıcı sanat büyülüdür, insanoğlunun eğitimi için, görülmezin inandırıcı, aydınlatıcı, tanıdık ve şaşırtıcı bir çağrışımıdır. 1905’te, Karanlığın Yüreği‘nin yayınından altı yıl sonra, Joseph Conrad (3 Aralık 1857- 3 Ağustos 1924) “Henry James: Bir Teşekkür” adlı, Conrad’ın tamamen harika bir koleksiyonu olan Hayat Üzerine Notlar ve Mektuplar’ına eklenen güzel bir makale yazmıştır. Edebiyat tarihindeki en hoş
Hiçbir erkek yazardan bir panelde oturup erkek bir yazarın özel problemlerinden bahsetmesi istenmez. Wikipedia’nın “Amerikalı kadın yazarlar” adı altında ayrı bir kategori açıp, kadın yazarları “Amerikan yazarlar” başlığından çıkarması ile gerçekleştirdiği cinsel ayrımcılık akıllara Margaret Atwood‘un 1998 antolojisi olan (cinsiyet soyutlanması gerçekleştiren) Women Writers at Work: The Paris Review Interviews (Kadın Yazarlar İş Başına: Paris
Nefret, uzun vadede, siyanür kadar besleyicidir. Kültürün ve dünyevi şeylerin git gide dinin yerini aldığı bir çağda; mezuniyet konuşmasını, iletişim sanatının tek zirvesi yapan şey, onun, vaazın dünyevi bir versiyonu olmasıdır – iyi bir insan olmak ve iyi bir yaşam sürmek üzerine bir rehber paketi. Bu ayrıca, içerisinde kibirli bir tavrın kabul edilmediği fakat arzu
Mükemmelliğin gelişiminde etkisi olan ebeveyn sevgisinin besleyici gücü üzerine yazılmış cesaretlendirici bir kitap. 1869’un son gününde, akşamüstü saat 8’de, Fransa’nın kuzeyinde gri bir dokuma fabrikası bulunan kasabanın, çatısı su sızdıran, harap olmuş iki odalı bir evinde Henri adında küçük bir çocuk dünyaya geldi. Maddi yönden çok fazla şeye sahip değildi, fakat belki de bir çocuğun
“Matematik bilimi” der Ada Lovelace hayal gücünün doğasını tartışırken, “varlıklar arasındaki görülemeyen ilişkilerin dilidir.” Çok az insan bu dilde, 1960ların hücresel otomatı, Hayat Oyunu’nun icadıyla ünlenen, çığır açan İngiliz matematikçi John Horton Conway kadar ustalaşmış ve Lovelace’in “şiirsel bilimine” dönüştürebilmiştir. Yılın en iyi bilim kitaplarına hoş bir ilave olan Siobhan Roberts‘ın Oyundaki Deha: John Horton
James Joyce’un kakaosu, Ernest Hemingway’in sosisi, Gertrude Stein’ın güveçte tavşanı ve daha fazlası. Edebiyat, sanat ve mutfağın birleşimi olan Artists’ and Writers’ Cookbook (Sanatçıların ve Yazarların Yemek Kitabı), Modern Art Cookbook (Modern Sanat Yemek Kitabı), Roald Dahl‘ın çocuk kitaplarındaki gerçek yemek tarifleri, Salvador Dali‘nin erotik gastronomisi, Andy Warhol‘ın az bilinen, görselli yemek tarifleri ve Dinah