Deneysel “Geçici Maskeler” serisinde, Brezilyalı fotoğrafçı Alessandro Celante, yaşayan insanların ölüm maskelerini inşa ediyor, seyirciyi ölümün temsili ile temasa sokuyor ve fotoğrafçılığın rolüne, yanlış objektif fikrine bir karşı konu oluşturuyor.

Bu çalışmadaki yaşamın doğrulanması ve sunumu, hem yakalama sürecinde hem de farklı uyarlamalar ve açıklayıcı eylemlerde genişletilmiş bir formun fotoğraflanması ile duyusal deneyimden kaynaklanmaktadır.

Maskeler bir biçimde estetiksel, sürükleyici, kendi içinde kendisini çelişkileriyle birlikte sorgulayan ve teşvik eden, sağduyu sağlayan ve yansımasında kişinin kendisini düşünmeye davet eden duyusal bir deneyimdir.